توانایی گونه های توت سفید (morus alba) و سپیدار (populus alba) در تثبیت و برداشت فلزات سنگین

امروزه آلودگی خاک به فلزات سنگین در نتیجه فعالیت های بشر یکی از مشکلات جدی محیط زیست محسوب می شود.گیاه پالایی فنی است که در آن از گیاهان برای جذب آلاینده ها استفاده شده و می تواند بطور بالقوه برای احیای خاک های آلوده به فلزات سنگین بکار رود. این مطالعه به منظور بررسی توانایی برداشت و تثبیت گیاهی دو گونه توت سفید (morus alba) و سپیدار (populus alba) انجام یافته است. بدین منظور، غلظت های 40، 80 و 160 میلی گرم بر کیلوگرم کادمیوم، 60، 120 و 240 میلی گرم بر کیلوگرم کروم و 120، 240 و 480 میلی گرم بر کیلوگرم نیکل به خاک اضافه شده و بعد از سپری شدن یک فصل رویش، از ریشه، ساقه، برگ و خاک مربوط به هر گلدان به منظور تعیین مقدار کل فلزات سنگین موجود در آنها، نمونه گیری شد. نتایج حاصل از محاسبه ضریب تجمع زیستی و فاکتور انتقال نشان داد که، هیچ یک از این دو گونه برای تثبیت گیاهی کادمیوم، کروم و نیکل با داشتن ضریب تجمع زیستی ریشه کوچک تر از یک و فاکتور انتقال بزرگ تر از یک مناسب نبودند. از طرفی سپیدار با دارا بودن ضریب تجمع زیستی اندام های هوایی بزرگ تر از یک در کلیه تیمارهای مورد بررسی کادمیوم و 240 و 480 میلی گرم بر کیلوگرم نیکل و همچنین توت سفید با داشتن مقدار بیشتر از یک این پارامتر در تمامی تیمارهای مورد مطالعه نیکل، برای برداشت عناصر مذکور مناسب هستند.